نمایش خانگی: فصل تازه «شام ایرانی» با کارگردانی سعید ابوطالب روانه شبکه خانگی شده است.
به گزارش نمایش خانگی به غیر از حاشیه‌های توهین بهاره رهنما در یکی از قسمتهای این سریال به اقوام لر، این سریال دارای مشکلات دیگری هم هست.
مریم محتشم سیرجانی فارغ‌التحصیل جامعه‌شناسی در شرحی بر ایرادات «شام ایرانی» نوشت: اینکه دنبال سرگرم کنندگی مردم باشیم بخصوص حالا که کرونا هم آمده نه تنها خوب است که باید ترویج هم شود ولی چرا برای سرگرمی، سناریو نداریم.
این جامعه‌شناس ادامه داد: اینکه چون «بفرمایید شام»ماهواره‌ای فراگیر شد گروهی در ایران تصمیم به کپی‌برداری از آن گرفتند فی‌نفسه امری ناپسند نیست ولی جای تعجب دارد که حتی یکی مثل هوتن- که خود را مرد هزار چهره ماهواره‌ای می‌خواند-وقتی میخواهد به تمسخر آن برنامه بپردازد با سناریو و شخصیت‌پردازی کامل جلوی دوربین می‌رود ولی در داخل به نظر میرسد فقط به دنبال پیاده کردن ظواهر برنامه بوده‌ایم.
محتشم سیرجانی ادامه داد: اینکه بهاره رهنما برای توصیف برخی از دختران ایران زمین در «شام ایرانی» از واژه‌ای خاص استفاده کرده واقعا مساله ما نیست. چون خودمان در اجتماع بیرونی هم کم گاف اینجوری نمی‌دهیم ولی حداقل قبلش آمار میگیریم که در جامعه شنوندگان لطیفه قومیتی، نماینده آن قومیت نباشد. با این حال مشکل “شام ایرانی” نه این گافها که مشکلی بزرگتر به نام نداشتن سناریویی برای معرفی جهان مهمانان است.
به گزارش نمایش خانگی، مریم محتشم سیرجانی افزود: به نظر میرسد سازندگان «شام ایرانی» همه هم و غم خود را بر دعوت از مهمانان گذاشته و سپس از آنها خواسته‌اند با تمرکز بر بداهه‌پردازی و شیرین‌‌کاری کار را پیش ببرند.این روش البته که وقتی مهمانان خلاق مثل علیرضا خمسه، محمد لقمانیان و حتی علی مشهدی در برنامه‌اند جواب می‌دهد ولی وقتی مهمانان بدون قریحه طنزپردازی وارد کار می‌شوند به شدت ضد برنامه عمل می‌کند.
این جامعه‌شناس با اشاره به قسمتهای اخیر «شام ایرانی» تاکید کرد: آنچه در قسمتهای اخیر «شام ایرانی» دیده‌ایم صرفا نمایش نوعی تجملات است که از پوشش تا سفره‌آرایی را شامل می‌شود و خنده‌دار اینکه برخلاف نمونه ماهواره‌ای، مهمانان دیگر شام هم نمی‌پزند و فقط شام پخته‌شده را سر میز می‌آورند و بعد دست و پا می‌زنند برای خنداندن مردم.
وی افزود: نمی‌دانم آنها که در شوراهای نظارتی به چنین برنامه‌هایی پروانه می‌دهند از سازندگان درخواست سناریو می‌کنند یا نه ولی مطابق خروجی کار میتوانم حدس بزنم هیچ سناریوی کاملی لااقل درباب شناخت جامعه هنری در این برنامه موجود نیست و صرفا شنونده گلایه‌های بازیگران عمدتا تلویزیونی درباب قضاوتهای اینستاگرامی هستیم. این حق مخاطب است که وقتی پای یک دورهمی تصویری می‌نشیند لااقل جهان‌بینی‌اش نسبت به هنرمندان تغییر یابد ولی در “شام ایرانی” چنین اتفاقی نمی‌افتد.
محتشم سیرجانی در پایان نوشته‌اش آورد: حتی اگر یک کارگردان خلاق مثل بیژن بیرنگ که فصل اول «شام ایرانی» را ساخته بود، پشت دوربین بود می‌توانست با ایده‌های درلحظه خود قدری هم که شده سریال را از کشدار شدن برهاند ولی چون کارگردان فعلی هم بیشتر سرگرم بازسازی فضا بوده و نه جهان‌شناسی مهمانان، نتیجه اینکه بزرگترین حاشیه حول برنامه زمانی است که گاف قومیتی رخ می‌دهد!
