نمایش خانگی/هونام حقانی: در سال های اخیر تحولات جامعه زنان در ساخت و پرداخت درام در فیلمها و مجموعه ها حضور ملموس و اثر گذار تری داشته است.
سریال “آبان” به عنوان اولین ساخته رضا دادویی چنین رویکردی را دنبال می کند و از نام شخصیت اصلی سریال برای نام گذاری سریال گرفته تا طراحی ماجراهای داستانی همه متاثر از تب زن‌گرایی جامعه است.
شخصیت اصلی سریال زن جوانی به نام آبان است که یک زن تحصیل کرده و موفق در علم روز( هوش مصنوعی) است و تلاش می کند در کارش به موفقیت برسد اما در این راه با توجه به زن بودنش مخاطرات بیشتری نسبت به یک مرد دارد و با توجه به جوانی و زیبایی توجه مردان بانفوذ را نسبت به خود جلب میکند.
آبان تلاش می کند از این موقعیت دشوار عبور کند و اصلا درام حول چنین موقعیتی و تعارض آبان با آدم هایی مثل فریبرز ثابت و بابک محمودی شکل می گیرد.
در راه رفع این چالش و یا سایر موانع زندگی آبان است که زن میانسال و محکمی به نام بهار به عنوان وکیل به او کمک می کند و به خوبی قطب بندی جنسیتی و تقابل دو جنسیت در کار شکل می گیرد و حتی میتوان به دنبال رگه هایی از فمینیسم رفت.
لاله مرزبان در ترسیم این شخصیت و موانع و چالشهایی که دارد درست عمل می کند و رضا دادویی نیز به همراه نویسنده اش کم و بیش موفق در ترسیم چنین زنانی کنشمند و هدفمند و با اراده ای درست عمل کرده است. کیفیت تولید درست بوده و سرمایه‌گذاران توانسته اند در ارائه یک ملودرام با موتیف های مخاطب پسند درست عمل کنند.
سریال “آبان” می‌تواند مورد توجه قرار گیرد چون به عیر از سوژه حساسش سعی کرده روندی تقریبا واقعی از چالش‌های پیش روی افراد نخبه و باهوش در جامعه را ارائه کند و دست اندازهایی که جلوی پای آنها قرار گرفته و حتی آنها را به مهاجرت می‌کشاند را بازنمایی کند.
