نمایش خانگی: نادر طریقت کارگردانی که هم در حیطه مستند و هم سینمای داستانی دارای تجربه است به تازگی فیلمی با نام «سوت دل» را به شبکه خانگی عرضه کرده است.
نادر طریقت درباره کیفیت عرضه «سوت دل» در شبکه خانگی به سایت خبری-تحلیلی «نمایش خانگی» گفت: 3 سال تمام طول کشید تا بتوانم «سوت دل» را به شبکه خانگی عرضه کنم و مشکل اصلی هم انحصاری است که به واسطه فعالیت فقط سه شرکت پخش در این مدیوم ایجاد شده است.
طریقت ادامه داد: بعد از تولید «سوت دل» وقتی برای دریافت پروانه نمایش آن اقدام کردم مدیران نظارتی از این گفتند که فیلم میتواند با گرفتن درجه الف شرایط اکران سینمایی را پیدا کند اما چون این پروسه زمان‌بر بود و حداقل یک سال و نیم وقت صرف میشد تا به اکران برسد پس تصمیم گرفتم قید اکران سینمایی را بزنم و فیلم را مستقیما به شبکه خانگی عرضه کنم اما عجبا که دقیقا 3 سال طول کشید تا فیلم به شبکه خانگی بیاید. شاید اگر به سراغ اکران سینمایی میرفتم یک سال و نیم زودتر به نتیجه میرسیدم.
این کارگردان در چرایی این وضعیت بیان داشت: مشکل اینجاست که اغلب شرکتهای فعال در پخش یا میخواهند هزینه پخش را از تولیدکننده بگیرند یا آن که با ارقام پایین رایت فیلمها را از آن خود کنند تا سودشان چندبرابر شود. من نزدیک به 200 تا 250 میلیون خالص از بخش خصوصی برای ساخت «سوت دل» هزینه کردم و شرکتهای پخش انتظار داشتند رایت خانگی را با 30 تا 40 میلیون به آنها واگذار کنم!! این کار را نکردم و مدتها منتظر ماندم تا بالاخره فیلمم اخیرا به شبکه خانگی آمد.
نادر طریقت درباره تیراژ «سوت دل» و میزان اقبال مخاطبان بیان داشت: تیراژمان نزدیک به 60 هزار نسخه بود و اقبال نسبتا خوب بوده است اما اینکه در عرضه فیلم 3 سال وقتم تلف شود واقعا برخورنده است. شرایط آن قدر سخت شده که حتی به سرم زد فیلم را به همراه همکارانم کنار خیابان بساط کنم.
این کارگردان که سابقه نقدنویسی هم داشته با اشاره به آمار پایین تولید فیلم در شبکه خانگی بیان داشت: زمانی نه چندان دور ماهی 5 تا 6 فیلم ویدیویی به شبکه خانگی عرضه میشد اما حالا تولید در این مدیوم به پایین ترین حد ممکن رسیده است. یک دلیلش همین انحصاریست که در توزیع محصولات وجود دارد. به صراحت میتوانم بگویم تولید فیلم برای شبکه خانگی نابود شده است و دیگر کسی سراغ گرفتن پروانه ساخت هم نمی‌رود مگر آن که اسپانسر کنارش باشد یا آن که فلان ارگان و نهاد حمایتش کند.
نادر طریقت تأکید کرد: در کنار تولید سریال برای شبکه خانگی واقعا نیاز است که از تولید فیلمهای ویدیویی مختص این مدیوم هم حمایت شود چون بهترین فضاست برای تجربه اندوزی جوانترها جهت ورود به سینمای حرفه ای اما مدیریت سلیقه ای در پخش محصولات خانگی موجب شده تولید فیلمهای ویدیویی سودآوری سابق را نداشته باشد.
در دی.وی.دی «سوت دل» دو فیلم کوتاه هم قرار داده شد که بدعتی حسنه میتواند باشد برای شبکه خانگی.
طریقت با اشاره به خاستگاهش که فیلم کوتاه است به «نمایش خانگی» اظهار داشت: اولین فیلم کوتاه عرضه شده به شبکه خانگی «توپهای محله ما» را من ساختم. در آن زمان کلی رایزنی کردم تا از طریق موسسه رسانه های تصویری این فیلم کوتاه را به همراه یک فیلم سینمایی عرضه کنم و خوشبختانه این اتفاق هم افتاد. در سالهای اخیر هم سعی کرده ام در کنار فعالیتهای خودم به عنوان کارگردان دست فیلمسازان کوتاه را هم بگیرم بلکه آنها هم رشد کنند و جلو بیایند. البته فیلمهای کوتاهی که در «سوت دل» است به کارگردانی حدیث طریقت دخترم ساخته شده ولی اگر فیلمسازان کوتاه دیگری هم آثارشان را برای عرضه ارائه میدادند حتما آنها را هم در پکیج این فیلم قرار میدادم.
طریقت خاطرنشان ساخت: دوره اینکه بگوییم فیلمهایی کوتاه یا مستند در شبکه خانگی مخاطب ندارد گذشته است. فیلمی که برای مخاطب تولید شده باشد در شبکه خانگی هم مخاطب خواهد داشت. شاید خیلیها ندانند که پرمخاطب ترین مستند شبکه خانگی «درخشش» را من ساخته ام. این مستند با تیراژ 100 هزار نسخه ای به شبکه خانگی عرضه شد و تقریبا تمام نسخه های آن هم فروش رفت. این معنایی ندارد جز آن که با یک برنامه ریزی درست حتی فیلمهای مستند را هم میتوان در شبکه خانگی عرضه کرد.
يعني ايشون فكر ميكنند سه پخش دنياي هنر و هنرنماي پارسيان و هنر اول هيچ رقابتي با هم ندارند و شركتهاي پخش نمايش خانگي انقدر راحت كسب و كارِ ميكنند كه ميتوانند بخاطر طمع زياد و سودهاي چند برابر به فيلمي دست رد بزنند؟
اگر انقدر اين كسب و كارِ كم فشار است چرا بزرگترين شركتهاي پخش در اين صنعت ورشكسته و جمع شدند؟
اگر از فروش كنسرو حشرات خوراكي گرفته تا سوخت پايه هواپيما، كسب و كاري وجود داشته باشد كه فشار رقابت تويش كم باشد، سريع سرمايه ها به سمت اون كسب و كارِ هدايت ميشود و رقابت در اون كسب و كارِ هم سخت ميشود. چه برسه كسب و كاري مانند ويديو كه تو چشم و محبوب است.
ايشان يا رو توليد محصول مناسب شبكه نمايش خانگي بايد دقت كنند. يا اينكه اگر بدون بررسي يا مهارت توليدي انجام داده اند، شركتهاي پخش را به طماع بودن و مال خري و سودهاي چند برابري متهم نكنند. اون هم بعد از اينكه كارشون پخش شده و ديگه لازم نيست جلوي ميز شركت پخش ها رفت و آمد كنند. چطور قبل از پخش فيلمشون مصاحبه در مورد بي انصافي شركت پخشها و قابليتهاي پخش مستند در شبكه نمايش خانگي ، نفرموده اند؟ اين نوع رفتار ايشان است كه غير اخلاقي و طماعانه است.